16 Temmuz 2022

Diabolic - A Liar and a Thief incelemesi

     Bu incelemeye birkaç gün önce yakınlarda yaşayan bir arkadaşımdan aldığım mesajdan bir alıntıyla başlamama izin verin:

    "Hey, neden sadece gey şarkıları dinliyorsun, eskiden jmt, obie trice ve shyne'ye bayılırdın, şimdi party in the usa'nın sesini sonuna kadar açıp evimin önünden geçtiğini duyuyorum, ne oldu lol, mohawk'ını tıraş edip pop'a mı geçtin evlat?"


    Müzik zevkim hakkında başkalarının ne söylediği hiçbir zaman umurumda olmadı. Çeşitli forumlarda görev yaptığım süre boyunca "en kötü müzikal görüşlere sahip" olarak yaftalandım ve daha da kötüsü, arkadaşlarımın büyük bir kısmı beni müzik çalabilen herhangi bir cihazın yanına yaklaştırmaktan inanılmaz korkuyor. (Beni kötü müzik zevkine sahip olmakla damgalayan kişilerin hiçbiri saygın ve köklü müzik eleştiri platformlarında yazarlık falan yapmadı, ama neyse bu konumuz değil). Kulağımın arkadaşlarımın dinlediği müziklerin çoğundan zevk alamamasına neden olan şeyin ne olduğunu gerçekten bilmiyorum ama bildiğim bir şey varsa o da dinlediğim şarkı ve albümlerden zevk aldığım için asla özür dilemeyeceğim.


    Tool'un son derece iyi müzisyenler olduğunu düşünmüyor değilim, sadece şarkılarının çok sıkıcı olduğunu düşünüyorum. Bununla birlikte, yukarıdaki mesajda bir dereceye kadar doğruluk payı var. Lisedeyken Jedi Mind Tricks, Chino XL, Madvillain ve Cage gibi underground gruplarla çok ilgiliydim. Son albümüne kadar çıktığı gün almadığım bir Canibus albümü olmadı. Jus Allah'ın beni çıldırtmayan bir dizesi bile yoktu. Hatta o zayıf "All Fates Have Changed"i bile iki kez satın aldım. Bu tür müzikte ilkel bir şey vardı ve harika olduğunu düşündüğüm bir satır veya kafiye şeması duyduğumda heyecanlanırdım.

    Ancak yıllar geçtikçe battle rap ve punch line'ların beni eskisi gibi heyecanlandırmadığını fark ettim ve belki de bu sese olan düşkünlüğümü geride bırakmıştım. Yine de bir süre sonra metin, yatak odasında sürekli daireler çizerek uçmakta ısrar eden ve gözünüzün köşesinde bir "titreme" yaratan bir sinek gibi beni bir dereceye kadar rahatsız etmeye başladı. Bu yüzden yeni bir "underground" şey aramaya koyuldum ve "A Liar and a Thief "e rastladım.

    "A Liar and a Thief" Ill Bill, Canibus, Immortal Technique ve Vinnie Paz gibi müthiş bir düet kadrosuna sahip ve aynı zamanda neredeyse tamamen Vancouver, Kanada'lı beat ustası Engineer tarafından üretilmiş ki daha önce Canibus, Sean Price ve Glasses Malone'un şarkılarında çalışmış birisi. Diğer prodüktörler arasında John Otto (Limp Bizkit'ten) ve ölümcül Diabolic / Canibus ortak çalışması "In Common" parçasında imzası olan Sivey yer alıyor. Diabolic bu albüm için prodüksiyon konusunda kesinlikle akıllıca kararlar vermiş, özellikle de bu diskteki on yedi şarkının büyük çoğunluğu için Engineer ile çalışmış. Engineer'ın melodi konusundaki kulağı ve bunları vurucu patternlara dönüştürme yeteneği olağanüstü. Bu durum albüm içerisinde Diabolic gibi bir rapçi ile harika bi uyum yakalamalarını sağlamış. Bunu "güzel bir vahşet" olarak tanımlayabiliriz. Diabolic'in çok yetenekli bir rap sanatçısı olduğunu, geniş bir kelime dağarcığını ustalıkla kullandığını ve prodüksiyonuna güzel bir şekilde nüfuz eden keskin kafiye şemalarını fark etmenin oldukça zor olduğunu düşünmüyorum kesinlikle. Sahip olduğu bir diğer takdire şayan beceri ise solo parçalarında dinleyici ilgisini şarkı boyunca sürdürme yeteneği, bu da albümü ortak çalışmalar arasında atlamak yerine baştan sona dinlemeyi kolaylaştırıyor.

    İncelemelerimde genellikle lirik alıntılara yer veririm, ancak Diabolic'in kelime oyunları o kadar keyifli ki bunun bir anlamı yok. Benim sözüme güvenmek istemiyorsanız "Reasons "a bir göz atın. Diabolic, Engineer tarafından sağlanan bir banger'ı öyle bir parçalıyor ki bu şarkıyı duymamızın neden bu kadar uzun sürdüğünü merak ediyorum. "A Liar and a Thief "teki diğer parçalar da farklı değil ve bence albümde zayıf bir şarkı yok. Son zamanlarda yeni Kanye West albümüne deli gibi aşık oldum, öyle ki bu albümü tüm zamanların en iyi 10 hip hop albümü arasına koyabilirim. Ancak incelemeyi yazma zamanı gelene kadar bu albümden başka bir şey çaldığımı sanmıyorum ve bence bu Diabolic'in rapçi olarak becerilerini ve "A Liar and a Thief "teki mükemmel prodüksiyonu gösteriyor ki Kanye LP'sine geri dönebilmek için iki saatlik bir çalışma (bir inceleme yazmak için ortalama süre) yerine bu albümü bir dinleme keyfi olarak değerlendirecek kadar keyif aldım. 

Rapreviews.com'da 2010 yılında Joe Howard tarafından yazılan yazının çevirisi