60’li yıllar, ikinci dünya savaşının yaralarını sarmaya çalışan Almanya ve bu kalkınmanın odak noktasında yer alan farklı ülkelerden gelen emekçiler. Bugün sizlerle o emekçi ailelerden biri olan İpek ailesinin Türk rap müziğine yön vermiş evlatları Boe B ve etkilediği sanatçılar hakkında konuşacağız.
The Elephant Man’s Bones’u incelemeye başlamadan önce bu incelemenin beni en zorlayan kısmının incelemenin nasıl başlayacağını belirleme aşamasında olduğunuzu bilmenizi isterim. Zamanın bu noktasında The Alchemist yabancı hip hop spektrumunun neredeyse her noktasından sanatçı ile çalışmış olduğundan dolayı ortalama bir rap müzik dinleyicisinin bu isme aşina olması artık uzak bir ihtimal değil. Fakat şöyle ki ben 2018’de üniversiteye başladığımda hem genel bağlamda hem de rap müzik özelinde zevkim ana akımdan yer altına , direkt olarak görünmeyenlere kaydığında ilerleyen yıllarda benim bu alışıklığımın herkesçe bilinen genel kanılar olduğu gibi bir yanılgıya düştüm. Beni tanışıklığımızın herhangi bir noktasında dinlemiş veya yazılarımı okumuş bir insan Roc Marciano adının ne derece yüksek bir çıtada olduğunu bilir fakat çok az noktada bu ismin tam olarak ne değer ifade ettiğine dair bir şeyler yazıp çizmişliğim vardır. O yüzden albüm incelemesine geçmeden önce bu albümün mimarlarından birini tanıtarak başlayacağım
Rusya'da 1980'lerin müzik kültürü denince akla genellikle pop ve rock gelir. Ancak hip-hop, MTV sahneye çıkmadan çok önce Sovyet gençliğinin kulaklarına, kalplerine ve bedenlerine sızmaya başlamıştı bile
İster inanın ister inanmayın, Punk ve Hip-Hop'un kökleri aynı şeylere dayanıyor. Aynı şehir (NYC), aynı işçi sınıfı yoksulluk koşulları, her iki türün yaratılmasıyla sonuçlanan aynı kendin yap etiği - bu şeyler, sonik açıdan radikal bir şekilde farklı olan iki tür arasında beklenmedik bir dostluğa kendilerini ödünç veren ortak konuları verdi.
15 Eylül 2015'te, ilk yayınlanışından yaklaşık 20 yıl sonra, GZA nihayet 90'ların başyapıtı Liquid Swords için RIAA'dan platin plak aldı. "Bu güzel bir duygu," dedi bu onur hakkında. "Biraz zaman aldı."
Haiti, Mach-Hommy'nin müziğindeki bir karakterden çok daha fazlası, onun dünyaya baktığı mercek. Bir zamanlar Amerika'nın en zengin ve en kârlı sömürgelerinden biri olan ülke, Batı'nın ilk başarılı köle ayaklanmasına ev sahipliği yapmış, Siyahların emek, toprak ve sermayelerine sahip çıktıklarında neler olabileceğinin bir örneği olarak kalmıştır: Sömürgecilerine olan 21 milyar dolarlık borcun günümüzdeki eşdeğeriyle cezalandırılan -köleleştirenlerin "mülkiyeti "nin tazminatı- ada ülkesi hala sömürgecilik tarihinin yaralarını sarmaya devam ediyor.
Death Grips kızgın. Nedeni belli değil. Ancak intikama duydukları açlık ve iktidar sahiplerini ateşli bir yıkıma uğratmak için duydukları monomanyak arzu The Money Store'da ayan beyan ortada. başka hiçbir şey -bu albümün nereden geldiği, kimin hangi enstrümanı çaldığı, solistin ne hakkında bağırdığı ve bu isyancı grubun L.A. Reid ile Epic Records sözleşmesi imzalayarak ne yaptığı- pek bir anlam ifade etmese dahi, bu albümü dinlerken emin olduğum tek şey, alnımı yarmak için duyduğum büyük arzu.